2 ROZDZIAŁ 

♥ Federico ♥

- Cześć - przywitał się 

- Cześć - odpowiedziała

- Czemu się ze mną nie przywitałaś - spytał

- A muszę - spytała 

- No nie, ale chyba powinnaś

- Czemu ? - spytała 

- No zawsze tak się robi - wytłumaczył

- A może nie mam ochoty się z Tobą witać 

- Ale ja chce z Tobą 

- Niech Ci będzie - powiedziała

- Jestem Federico - wyciągnął rękę 

- Ludmiła - podała mu rękę

Miała bardzo delikatną dłoń

- Opowiesz mi coś o sobie - spytał 

- Po co - zapytała 

- Chce Cię lepiej poznać

- Nie wiesz kim jestem - spytała

- Jesteś Ludmiła - zaśmiał się 

- Jestem Ludmiła, ta której nie lubią 

- Ja Cię lubię 

- Nie powinieneś 

- Ale lubię i co mam poradzić

- Nie jestem tym kim myślisz 

- A kim - spytał

- Wredna, mściwa, nieprzyjazna 

- Nie widać tego po tobie 

- Bo jako jedyny nie mnie jeszcze nie zalazłeś mi za skórę 

- A jak zajdę - spytał

- Wtedy zobaczysz jaka jestem 

- Spróbuję być miły - uśmiechnął się 

- Nie musisz - powoli od niego odchodziła

- Czekaj - zatrzymał ją 

- Co - spytała 

- Czemu idziesz - pyta 

- Bo widzę, że za bardzo jestem miła i to mnie wkurza

- No co - uśmiechnął się - jesteś miła i dlatego cię lubię 

- Ale taka nie jestem - powiedziała głośno

- To bądź - podszedł bliżej 

- Co ty robisz - spytała i się odsunęła 

- Prze-przepraszam nie chciałem - powiedział

- Idę - powiedziała

- Chwila - zatrzymał ją 

- Co - spytała 

- Przepraszam, nie chciałem. Samo tak wyszło 

- Nic się nie stało. Ale ja już idę 

- Do zobaczenia 

Blond włosa dziewczyna poszła. Nie wiem co we mnie wstąpiło. Nie powinienem się do niej zbliżać. Ale co mam poradzić, ze mi się podoba. Mówi, że jest wredna, a naprawdę jest miła, słodka, piękna. 

Podszedł do mnie Maxi:

- Cześć - powiedział

- Hej - odpowiedziałem 

- Może chce iść ze mną Fran i Camilą do Resto - spytał

- Co to Resto - spytałem 

- To jest kawiarnia brata Francesc'i Luc'i

- Okey 

W czasie drogi rozmawiałem z Fran. Dowiedziałem się od niej, że mieszka tu już 2 lata. I mieszkała w tym samym mieście we Włoszech co ja - w Neapolu. Jest miłą i sympatyczną osobą. Potem zaczęliśmy rozmawiać po włosku. Mina Maxiego i Camili była bezcenna w czasie naszej włoskiej rozmowy. Po 10 minut byliśmy w kawiarni. Zamówiliśmy koktajle i romzawialiśmy.

- To scena - zapytałem 

- Tak 

- Zaśpiewasz coś po włosku - spytałem

- No nie wiem 

- Proszę - poprosiłem ją 

- No dobrze. Umiem tylko jedną śpiewać - weszła na scenę. Usiadła na stołku i wzięła mikrofon. 

Zaczęła śpiewać Ti Credo

Francesca ma wielki talent. Przepięknie zaśpiewała Ti Credo. 

Do sali niezapowiedzianie weszła Ludmiła z Naty. Serce zaczęło mi bić szybciej.....

************************

I jest 2 rozdział. Rozdziały będą pisane częściej dialogami :3

Na razie Fedemiła. Potem coś zaiskrzy między Naty i Maxim.